تجزیه ید از طریق کمپوست یک راه حل جذاب برای پایان عمر لیوان پلاستیکی رنگی است. کمپوست عبارت است از تجزیه بیولوژیکی هوازی کنترل شده مواد آلی به محصولی پایدار و هوموس مانند به نام کمپوست .
برخلاف تجزیه، تجزیه زیستی به میکروارگانیسم‌هایی مانند باکتری‌ها و قارچ‌ها متکی است تا مواد را متابولیزه کنند تا کاملاً به آب، CO2 و مواد آلی پوسیده یا کمپوست تجزیه شوند.
کمپوست حاصل مملو از مواد مغذی مفید خاک است و اغلب به عنوان اصلاح کننده خاک استفاده می شود. مانند تمام فرآیندهای شیمیایی، نرخ کمپوست تحت تأثیر ترکیب شیمیایی مواد و زمان و دمای شرایط ترکیب قرار دارد.
در شرایط معمولی کمپوست سازی که دمای آن حداقل 25 درجه سانتیگراد (ترجیحاً 35 درجه سانتیگراد) است، 60 تا 90 درصد مواد طی 84 تا 180 روز تجزیه شده و به قطعاتی با اندازه کمتر از 2 میلی متر تجزیه می شود.
کامپوزیت صنعتی که در دماهای حدود 50 تا 60 درجه سانتیگراد عمل می کند، این زمان را به کمتر از یک ماه کاهش می دهد و این روش ترجیح داده شده برای تجزیه زیستی فنجان های قهوه کاغذی کمپوست پذیر و سایر بسته بندی های خدمات غذایی است.
مطالعات نشان داده اند که فنجان های قهوه مبتنی بر پلی اتیلن به آسانی تجزیه زیستی نمی شوند. زیرلایه های دو طرفه با پوشش پلی اتیلن حتی مقاوم تر هستند، زیرا لایه پلاستیکی دوم مانع رسیدن میکروارگانیسم ها به اجزای فیبری می شود.
قطعات میکروپلاستیک اغلب از فنجان های پوشش داده شده پلاستیکی در طی تخریب آزاد می شوند و می توانند به راحتی توسط آب های سطحی به رودخانه ها و اقیانوس ها منتقل شوند.
در مقابل، دور انداختن یک فنجان در اقیانوس دهه ها طول می کشد تا تجزیه و تجزیه شود. در نتیجه، علاقه شدیدی برای ساده‌سازی جمع‌آوری، مرتب‌سازی و بازیافت فنجان‌های قهوه کاغذی OOH وجود دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.