استعمارگران اسپانیایی در قرن شانزدهم نقره‌سازی را به جنوب غربی آوردند. این بدان معنا بود که مردم بومی روش‌ها و مواد جدید را با روش‌های سنتی ادغام کردند.
نتایج خیره کننده بود: دستبندهای ناواهو از نقره ریخته‌گری‌شده با شن و ماسه، موزاییک‌های فیروزه یمنی زونی روی گوشواره‌های نقره.
هنگامی که راه آهن آچیسون، توپکا و سانتافه در اواسط قرن نوزدهم غرب میانه را به نیومکزیکو متصل کرد، مخاطبان جدیدی از گردشگران و جویندگان ثروت با سنگ فیروزه تار عنکبوتی و صنایع دستی بومی آشنا شدند که باعث ایجاد یک تجارت سوغاتی شلوغ شد.
سوئنتزل می گوید: «مردم شروع به سفر به غرب کردند و متوجه چیزهایی مانند ناواهوها می شدند که دستبند یا کمربند نقره ای و فیروزه رگه دار می پوشند. “این در تجارت کنجکاوی شکوفا شد، که به جواهرات کمک کرد تا بتوانند سنت های خود را ادامه دهند.”
(با زنان بومی در حال تغییر گردشگری در کانادا آشنا شوید.)
برای کشف چگونگی تکامل صنایع دستی و تجارت فیروزه بومی، از موزه ویلرایت سرخپوستان آمریکایی سانتافه با گالری بزرگ جواهرات جنوب غربی دیدن کنید.
موارد برجسته عبارتند از گردنبندهای نقره قرن نوزدهمی و فیروزه‌ای «شکوفه‌های کدو»، کراوات‌های بولوی قرن بیستمی و یک سنجاق سیکادی شکل معاصر در سنگ آبی اثر هنرمند ناواهو/واشو، لیز والاس.
در زیرزمین موزه، کیس تریدینگ پست، نوع مغازه‌ای را که مسافران و تاجران قرن پیش با آن مواجه بودند، با کف‌های چوبی ترش خورده و صنایع دستی بومی از مهره‌های انگشتر فیروزه نیشابور گرفته تا سفال‌های پوبلو، بازسازی می‌کند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.