بسته به مواد و رطوبت نسبی هوا، ماندگاری ویروس ها می تواند از چند هفته تا چند ماه متغیر باشد.نیلی و مالی بقای 22 باکتری گرم مثبت را بر روی پنج ماده معمول بیمارستانی تعیین کردند.
لباس، حوله، کت و شلوار اسکراب و کت آزمایشگاهی، پرده های خصوصی. و با تلقیح نمونه ها با یک میکروارگانیسم، پیش بند را بپاشید. آنها دریافتند که تمام جدایه ها حداقل برای یک روز زنده مانده اند و برخی از آنها بیش از 90 روز بر روی مواد مختلف زنده مانده اند.
تعدادی از مطالعات نشان می دهد که روپوش پزشکی سفید نقش مهمی در زنجیره عفونت ناشی از میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها و ویروس ها دارند.
همچنین، چندین نفر دیگر انتشار میکروارگانیسم ها را از طریق منسوجات یا PPE گزارش کردند. از این رو مؤسسات مراقبت های بهداشتی توجه ویژه ای به منسوجات و تمیز کردن و نگهداری صحیح آنها به عنوان بخشی از استراتژی های کنترل عفونت دارند.
صاحبان به عنوان دومین قطعه پرمصرف پس از دستکش، در محیط مراقبت های بهداشتی شناسایی می شوند. روپوش های ایزوله توسط انجمن پیشرفت ابزار پزشکیبه عنوان لباس محافظ مورد استفاده برای محافظت از و بیماران در برابر انتقال میکروارگانیسم ها و مایعات بدن در شرایط ایزوله سازی بیمار تعریف شده است.
سازمان غذا و دارو (FDA) نیز لباس های ایزوله را به طور مشابه تعریف می کند: “لباسی که برای محافظت از بیماران مراقبت های بهداشتی و پرسنل در برابر انتقال میکروارگانیسم ها، مایعات بدن و مواد ذرات معلق طراحی شده است”.
همچنین مشخص شده است که لباس ایزوله نیم تنه و لباس را می پوشاند و مانعی فیزیکی برای انتقال میکروارگانیسم ها و سایر مواد ایجاد می کند.
در حال حاضر، سردرگمی در بازار در مورد اصطلاحات لباس‌ها وجود دارد – لباس‌های ایزوله، لباس‌های روپوش، لباس‌های احتیاطی، و لباس‌های محافظ. اصطلاح “لباس کاور” برای تعریف “لباس ایزوله” یا گاهی اوقات یک لباس بدون هیچ مانعی استفاده می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.